Τίποτα δε χόρτασα εκτός απ’ τη σιωπή
και τις γελοίες και τις κρυφές τις εμμονές μου.

Σιωπή στον φίλο που επιμένει σοβαρά
στη λογική του τίποτα δε βγαίνει,
σιωπή στον άπληστο ετούτο συρφετό
που ευημερεί και επιμένει.

Σιωπή που βρίζει κι εξοργίζεται μουγκά
με τα στραβά και τα τρελά αυτού του κόσμου,
σιωπή που μ’ αφοπλίζει, με χτυπά
και το πρωί δηλώνει οπαδός μου.

Σιωπή της Κυριακής των εκλογών
βουβή πορεία προς της νύχτας τα δελτία,
σιωπή στο δρόμο, στα σχολεία τα νωθρά
σιωπή για των βουβών την ιστορία.

Σιωπή να τραγουδάς χωρίς ψυχή
μπόρα είναι και μια μέρα θα περάσει,
σιωπή που πριν αρχίσω να μιλώ
θα `χω γεράσει.

Τίποτα δε χόρτασα εκτός απ’ τη σιωπή.

Σιωπή μιας διανόησης δουλικής
κι οι ποιητές στη νύχτα αυτή σιωπής αγρίμια,
σιωπή της ομορφιάς η συστολή
μπρος στην ασχήμια.

Σιωπή των κάθε είδους πονηρών
που κάλυψε ακούσια η ανοχή μου
και τώρα δεν τους φτάνει κι απειλούν
να υπογράψω δήκωση για τη σιωπή μου.

Κι η τηλεόραση που παραδίδει δωρεάν
σιωπής μαθήματα κατ’ οίκον,
σιωπή στην πόλη αυτή που κατοικώ
και διεκδικεί πως της ανήκω.