Μου λες πως κάνω λάθος, πως λέω υπερβολές,
μα οι νύχτες μας θυμίζουν ταινίες βαρετές.
Τρομάζεις κι απορείς και με κατηγορείς
που φεύγω να σωθώ, συγχώρα με γι’ αυτό.

Μια συνήθεια ήμουν κι όχι μια λαχτάρα,
πες ότι αλλάζεις μάρκα στα τσιγάρα.
Μια συνήθεια ήμουν κι ένα δεδομένο,
να γιατί κοντά σου άλλο πια δε μένω.

Δε με αναγνωρίζεις, μια άλλη είμαι λες
γιατί σου λέω απόψε αλήθειες κοφτερές.
Σου λείπω ξαφνικά, μα δε θα είμαι πια
δικό σου σκηνικό, συγχώρα με γι’ αυτό.

Μια συνήθεια ήμουν κι όχι μια λαχτάρα,
πες ότι αλλάζεις μάρκα στα τσιγάρα.
Μια συνήθεια ήμουν κι ένα δεδομένο,
να γιατί κοντά σου άλλο πια δε μένω.