Δεν αξίζουν σταλιά τα πικρά σου φιλιά,
να το ξέρεις.
Δεν αξίζει σταλιά η φτωχή σου αγκαλιά,
να το ξέρεις.
Μα αν σταλιά δεν πονάει η σκληρή σου καρδιά,
να το ξέρεις,
μακριά σου, το αισθάνομαι, σβήνω και χάνομαι,
χάνω τον κόσμο, το ξέρεις.

Τη ζωή μου στα χέρια σου έχεις,
σ’ όποιο δρόμο τις νύχτες κι αν τρέχεις.
Μια ζωή ρημαγμένη, στον πόνο χαμένη,
που λιώνει, μα δεν την προσέχεις.

Είσαι σαν τη φωτιά μες στη μαύρη νυχτιά,
να το ξέρεις.
Κρύβεις μόνο ψευτιά στην πικρή σου ματιά,
να το ξέρεις.
Μα κι αν είσαι βροχή που τρυπάει την ψυχή,
να το ξέρεις,
μακριά σου, το αισθάνομαι, σβήνω και χάνομαι,
χάνω τον κόσμο, το ξέρεις.

Τη ζωή μου στα χέρια σου έχεις,
σ’ όποιο δρόμο τις νύχτες κι αν τρέχεις.
Μια ζωή ρημαγμένη, στον πόνο χαμένη,
που λιώνει, μα δεν την προσέχεις.