Μες του κορμιού σου τις γωνιές
τα σαββατόβραδα αράζω
και μυστικά με κλειδαριές
κλείνω και μόνη τα διαβάζω
να μην τα δει ανθρώπου μάτι
να μην τα βρει ποτέ κανείς
Είναι παράξενη η αγάπη
παράξενη όπως κι εμείς

Έλα να σε κρύψω απόψε πάλι
έλα με σκοτάδι να σε σβήσω
Μη σε βρούνε μάτια μου οι άλλοι
και σε κλέψουνε πριν σ’ αγαπήσω

Με του φιλιού το γιατρικό
αλλάζω πρόσωπα τα βράδια
και γίνομαι παιδί κακό
αφήνει πάνω σου σημάδια
Να μην τα δει ανθρώπου μάτι
μην τα μετρήσει άλλος για μας
Είναι παράξενη η αγάπη
όταν σ’ αρέσει να πονάς