Εστήσανε μια μηχανή,
δυό βήματα απ΄την Ξάνθη,
ταπί εγώ, ταπί εσύ,
ταπί κι η Αφροξυλάνθη.

Δοκίμασα την τύχη μου,
σαν μάπας, στο καζίνο,
ρεστάρησα, χρεώθηκα
και τώρα πώς τα δίνω;

Ιδού οι προοδευτικές
και σύγχρονες ανέσεις,
αέρας τα εμβάσματα,
καπνός οι καταθέσεις
κι άμα δεν βγούμε ζητιανιά,
εμένα να με χέσεις.

Δεν είναι Μόντε Κάρλο εδώ,
δεν είναι το Λας Βέγκας,
εδώ ειν’ ο τόπος της ελιάς,
της Φάβας και της Ρέγγας.