Της περασμένης μου ζωής κλαίω τα λάθη,
τα λάθη εκείνα που σε διώξαν μιαν αυγή,
κι άδικα ψάχνω να σε βρω λιγάκι σκάρτη,
να μοιραστώ μαζί σου αυτή μου την ντροπή,
κι άδικα ψάχνω να σε βρω λιγάκι σκάρτη,
να μοιραστώ μαζί σου αυτή μου την ντροπή.

Τώρα κατάλαβα πως είμαι αιχμάλωτός σου,
τώρα που γεύτηκα τα ξένα τα φιλιά,
αναπολώ κάθε στιγμή τον γυρισμό σου
και ας κοιμάμαι σε μια ξένη αγκαλιά.

Τώρα, σ’ εφήμερη αγκαλιά, στοργή ζητάω,
με την ψευδαίσθηση πως είμαστε μαζί,
μα από τον λήθαργο του πόθου σαν ξυπνάω
κοιτάζω δίπλα μου αλλά δεν είσαι εσύ.

Τώρα κατάλαβα πως είμαι αιχμάλωτός σου,
τώρα που γεύτηκα τα ξένα τα φιλιά,
αναπολώ κάθε στιγμή τον γυρισμό σου
και ας κοιμάμαι σε μια ξένη αγκαλιά.