Είχες του Μάη τη δροσιά,
του Ιούλη τη λιακάδα
και δύο μάτια θαλασσιά
που άλλη φορά δεν τα 'δα.

Είχες και τι δεν είχες,
μα εγώ πώς να το δω;
Τώρα τις άδειες νύχτες
για σένα τραγουδώ.

Είχες του κόσμου τη χαρά,
μικρού παιδιού το βλέμμα,
κι ήσουν γλυκιά σαν Παναγιά
θαρρείς και ήσουν ψέμα.