Κοίταξε πού φτάσαμε με τα τόσα λάθη μας
και το κρίμα έμεινε από την αγάπη μας,
το φιλί μας πάγωσε κι ούτε που το νιώσαμε,
είμαστε οι ένοχοι και δε μετανιώσαμε.

Τώρα, δυο κρατούμενοι απ’ την ενοχή μας,
με βαρειά συνείδηση, κλαίμε μοναχοί μας,
χάθηκαν τα όνειρα, φύγαν οι ελπίδες,
και για μας απόμειναν μπόρες, καταιγίδες,
τώρα, δυο κρατούμενοι απ’ την ενοχή μας,
με βαρειά συνείδηση, κλαίμε μοναχοί μας.

Κοίταξε πού φτάσαμε και πού καταλήξαμε,
την αγνή αγάπη μας μέσ’ στο δάκρυ πνίξαμε,
την ζωή μας κάναμε δύσκολη κι αφόρητη,
είμαστε οι ένοχοι και οι ασυγχώρητοι.

Τώρα, δυο κρατούμενοι απ’ την ενοχή μας,
με βαρειά συνείδηση, κλαίμε μοναχοί μας,
χάθηκαν τα όνειρα, φύγαν οι ελπίδες,
και για μας απόμειναν μπόρες, καταιγίδες,
τώρα, δυο κρατούμενοι απ’ την ενοχή μας,
με βαρειά συνείδηση, κλαίμε μοναχοί μας.