Μέσα στα μάτια κοίταξέ με
και πες μου απόψε τα πιο ωραία ψέματά σου,
άσε με απλώς να κοιμηθώ με τη σκιά σου.

Σ’ αυτό το θέατρο που ζούμε πάρε τον πρώτο ρόλο,
μές το παραμύθι, κάθε σου ατάκα θα αφήνω να με πείθει.

Κι όταν θα φεύγεις το πρωί δε θα ξυπνήσω,
θα πω πως είδα στ’ όνειρό μου κάτι ξένο,
να με σκεπάζει ένα φως αγαπημένο.
Κι ύστερα κάτι σαν νερό στο πρόσωπό μου θα με ξεπλύνει
και τη στάχτη θα πετάξει, κανείς δε θα με ψάξει.

Άσε τα χείλη σου απόψε
να πλέξουν λέξεις σαν κοραλλια που γυαλίζουν
και στα μαλλιά μου φόρεσε τα, να στολίζουν.

Μέσα στα μάτια κοίταξέ με
και πες μου όλα τα πιο ωραία ψέματά σου
ο χρόνος, φίλος σου κι εχθρός, στέκει μπροστά σου.