Πολλά λουλούδια έχει ο κήπος,
πολλά παιδιά με τριγυρίζουνε βεβαίως.
Μα το δικό μου ήταν τύπος
αλλιώτικος, απίθανος και ωραίος.

Έχασα τον τύπο μου, έχασα τον ύπνο μου,
λειώνω σαν φεγγάρι.
Ποια μου το εζάλισε, ποια τον εξεμυάλισε
τον τριανταεπτάρη.

Μήπως τον έχω βλάψει, μήπως ...
και σ’ άλλα σπίτια δυο βδομάδες καταλήγει.
Αν ξαναρχόταν πάλι ο τύπος
την πόρτα μου θα κάρφωνα μη φύγει.