Αχ, η καρδιά μου νοσταλγεί
τώρα που φεύγει η μέρα
το ρόδινο ξημέρωμα
τον ήλιο, τον αιθέρα

Τα παιδικά χαμόγελά
το κύμα που απαντούσε
στο φλοίσβισμα της πρόσχαρης
φωνούλας μας που αχούσε

Τη βάρκα που λικνίζονταν
στη μέθη μας του ονείρου
το αβρό τραγούδι που έσμιγε
τη σιγαλιά του απείρου

Τη χαραυγή που ρόδιζε
τα σεντεφένια πλάτια
την πεθυμιά την άχραντη
στ’ αγγελικά μας μάτια

Αχ, η καρδιά μου νοσταλγεί
τώρα που η μέρα σβήνει
της ομορφιάς το πέρασμα
τη νιότη που μ’ αφήνει


Μαρία Πολυδούρη