Είναι φορές που δεν μπορώ να σηκωθώ
στα πόδια μου να πατήσω να τρέξω να σε βρω.
Είναι φορές που με πνίγουν οι στιγμές
χτυπάνε αλύπητα μου θυμίζουνε το χθες.

Είμαι κι εγώ χαμένος στο κενό
και δεν βρίσκω ένα χέρι να το πιάσω να σωθώ.
Είσαι κι εσύ σαν κι εμένα εγωιστής
ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις, δε δίνεις σημάδια ζωής

Είναι φορές που θέλω να στο πω
πως ακόμα πεθαίνω, πως ακόμα σ’ αγαπώ
Είναι στιγμές πολύ μοναχικές
κι εγώ να σου μιλάω για τα λάθη του χθες

Είναι φορές που καίνε οι νυχτιές
θυμίζουνε εικόνες πολύ μοναδικές
Είναι φορές που πέφτω στο κενό
και πέφτοντας ουρλιάζω πως θέλω να σε δω