Ήρθες αρχόντισσα
δε σε λησμόνησα
μακρυς ο δρόμος σου
μα ούτε που ρώτησα.

Μέσα στα μάτια σου
τον κόσμο γύρισα
καημούς πεθύμησα
γι’ αυτό σε φίλησα.

Μέσα στα χείλη σου
τον κόσμο χόρτασα
έκανα να στο ειπώ
μα δε σε πρόφτασα.

Κάτσε στο πλάι μου
όμορφε Μάη μου
και στις λαβωματιές
βάλε το δάκρυ μου.

Κάθησες σαν άλλοτε
στο πλάι μου
κι εγώ σε κοίταζα
όμως δεν πρόφτασα
ποτέ να σε δω.

Κι ο λογισμός μου
έγινε χελιδόνι
που γυρνάει
και βρίσκει πάλι
τη φωλιά του.

Εσύ σαν Άνοιξη
είχες φυλάξει
τον πόθο ευγενικά
μα σαν γυναίκα
τον κέρασες ξανά.