Σ’ ένα μικρό, στενό ξύλινο παγκάκι
μ’ έβαλες μια νύχτα να σου υποσχεθώ,
κι ήμουνα κι εγώ μικρό, μικρό, μικρό παιδάκι
κι εσύ ήσουν διάολος, μια ανάσα στο βυθό.

Και από τότε μια ζωή παρακαλάω
μήπως μου τύχει λίγο η μοίρα και σε βρω,
κι αν από τότε μια ζωή μόνος τραβάω,
μου έχει μείνει ακόμα λίγη πίστη εντός.

Εκτός που τόσο, τόσο σ’ αγαπάω.
Εκτός που τόσο, τόσο σ’ αγαπάω.

Κι αν μια ζωή στη νύχτα μόνος προχωράω,
μου έχει μείνει ακόμα λίγη πίστη εντός,
κι αν μια ζωή στους δρόμους μόνος περπατάω,
μου έχει μείνει ακόμα ένα βήμα εκτός.

Εκτός που τόσο, τόσο σ’ αγαπάω.
Εκτός που τόσο, τόσο σ’ αγαπάω.

Κι αν μια ζωή στη νύχτα μόνος περπατάω,
μου έχει μείνει ακόμα ένα βήμα εκτός.