Δε θ’ αντέξω αν μου λείψει ο έρωτάς σου
κι ας πικραίνομαι συνέχεια κοντά σου,
προτιμώ να σε κρατώ με παρακάλια
πριν, του χωρισμού, με σβήσει, η ορφάνια.

Δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω αν σε χάσω,
όσο ζω, ποτέ μου δε θα ησυχάσω,
δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω,
να σε θέλω δυνατά και να μη σ’ έχω.

Δε θ’ αντέξω αν μου λείψει ο έρωτάς σου
κι ας πικραίνομαι συνέχεια κοντά σου.

Δε θ’ αντέξω αν τα δώσεις τα φιλιά σου
κι άλλη αγάπη να `χεις μέσ’ στην αγκαλιά σου,
προτιμώ να σε κρατώ με παρακάλια
πριν, του χωρισμού, με σβήσει, η ορφάνια.

Δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω αν σε χάσω,
όσο ζω, ποτέ μου δε θα ησυχάσω,
δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω, δε θ’ αντέξω,
να σε θέλω δυνατά και να μη σ’ έχω.

Δε θ’ αντέξω αν μου λείψει ο έρωτάς σου
κι ας πικραίνομαι συνέχεια κοντά σου.