Είναι έξι παρά δέκα το πρωί, στις έξι φεύγεις
δε θέλω το αντίο, το γιατί, δε θέλω άλλες λέξεις.

Το ρολόι που φοράς πάει μπροστά, μην κοιτάς άλλο τους δείχτες
κράτα με για λίγα λεπτά, να κλέψουμε τις νύχτες.

Δέκα λεπτά αιώνια, ο χρόνος εδώ μετράει αντίστροφα.
Γίναμε αθάνατοι για δέκα λεπτά.

Με χρειάζεσαι άραγε στο τεσσερα δέκα εφτά
γιατί ήρθες άραγε στην ξένη μου αγκαλιά;

Σε χρειάζομαι άραγε, τα γαλάζια σου μάτια
πώς τα γνώρισα άραγε, τόσο ξαφνικά;

Δέκα λεπτά αιώνια, ο χρόνος εδώ μετράει αντίστροφα.
Γίναμε αθάνατοι για δέκα λεπτά.

Γίναμε αθάνατοι για δέκα λεπτά.