Έβρεχε χθες όπως προχθές
κι άλλαζα θέση κι εποχές
να μη βραχείς, μικρό μου
όταν σε είδα ξαφνικά
με τα μαλλάκια σου λυτά
και κόκκινα μεταξωτά
να μπαίνεις στ’ όνειρό μου.

Και ξύπνησα λόγω βροχής
από την έγνοια μη βραχείς
μα δίχως να προσέξω,
από του ύπνου τα βαθιά
και των ματιών σου τ’ ανοιχτά,
βρέθηκα πάλι στα ρηχά
κι απ’ τ’ όνειρό μου έξω.

Θα `βρεχε δάκρυα προχθές
όπως και σήμερα και χθες
που έφτασα στο τέρμα.
Τα χρόνια μου κάνουν νερά
κι είσαι η μόνη μου ξηρά
κάνε τα χέρια μου φτερά
και την αλήθεια ψέμα.

Ούτε σταγόνα πουθενά,
ούτε χαλάζι στα βουνά
κι εγώ στο παραθύρι
είδα ψηλά στον ουρανό
ξαγρυπνισμένο αυγερινό
κι ένα σου γέλιο μακρινό
ράγισε σαν ποτήρι.

Θα `βρεχε δάκρυα προχθές........