Κάθε μέρα θέλω κι άλλα, μάζεψα πολλά,
μα η καρδιά σ’ αυτή τη γυάλα δεν περνάει καλά.
Λέω στον ουρανό, αυτά τ’ αστέρια πώς αντέχουν το κενό;
Κάποιος μου κορνάρει, με φλερτάρει, με ξέρει καλά,
φώτα αναβοσβήνει κι έχω μείνει μες στην κίνηση, όπως μ’ άφησες εσύ.

Τον γιακά απ’ το παλτό μου σήκωσα ψηλά
είπα στον περίπατό μου, κάνε με καλά.
Θέλω ένα πρωί σ’ έναν καθρέφτη να χωρέσουν δυο εαυτοί.
Κάποιος μου κορνάρει, με φλερτάρει, με ξέρει καλά,
κάποιος που γυρίζει, μ’ αναγνωρίζει,
μες στην κίνηση ξεκινάμε μαζί.

Με τι καρδιά τον χάρτη έσκισα και σε έχασα;
Θέλω ένα πρωί σ’ έναν καθρέφτη να χωρέσουν δυο εαυτοί.
Κάποιος μου κορνάρει, με φλερτάρει, με ξέρει καλά,
φώτα αναβοσβήνει κι έχω μείνει μες στην κίνηση.

Μέσα στον μεγάλο πανικό, στης ζωής το βουητό, σε είδα.
Είσαι εσύ το τιμόνι ή η κόρνα που τσιρίζει;
Συνοδηγός ή ερωτευμένη που γκρινιάζει ενώ βάζει λίπστικ και σφυρίζει;
Ή μήπως είσαι το σκυλί στην αγκαλιά της
που ό,τι κι αν πει θα τη λατρέψει;
Ή το παιδί στο πίσω κάθησμα που θέλει να πάει να παίξει;
Κάποιος μου κορνάρει, με φλερτάρει, με ξέρει καλά
κάποιος που γυρίζει, μ’ αναγνωρίζει μες στην κίνηση.
Ξεκινάμε μαζί και απόψε φτάσαμε μαζί, παρά την κίνηση.