Θυμάσαι που με έλεγες αγάπη
και τα λόγια σου ζαλίζανε,
θυμάσαι που με κοίταγες στα μάτια
και τα μάτια σου δακρύζανε.

Θα θυμάσαι, δεν μπορεί να μη θυμάσαι,
έτσι ήτανε, θυμάσαι;
κι ορκιζόσουν στην αγάπη μας, πως θα `σαι,
μια ζωή, δική μου θα `σαι.

Θυμάσαι, όταν έτρεχες κοντά μου
που κανένας δε σε κράταγε,
θυμάσαι, όταν μέσ’ στην αγκαλιά μου
η ανάσα σου σταμάταγε.

Θα θυμάσαι, δεν μπορεί να μη θυμάσαι,
έτσι ήτανε, θυμάσαι;
κι ορκιζόσουν στην αγάπη μας, πως θα `σαι,
μια ζωή, δική μου θα `σαι.

Θυμάσαι που με έλεγες αγάπη;