Μα εγώ για `σένανε πεθαίνω
κι εσύ τσιγάρου ρουφηξιά
στα όνειρά σου ξαποσταίνω
και ξεχνιέμαι στη νυχτιά

Τι να σου πω, τι να μου πεις
λόγια λόγια δεν υπάρχουν
ήμουν κι εγώ μα ήσουν κι εσύ
λέξεις λέξεις που δε φτάνουν
Δε φτιάχνουν λάθη στη στιγμή
άλλο να μην το συζητάμε
στο φως αυτό στη χαραυγή
στο δρόμο χώρια περπατάμε

Μα εγώ για `σένανε πεθαίνω
κι εσύ μια στάλα στη βροχή
στα όνειρά σου ξαποσταίνω
και ξεχνιέμαι την αυγή

Τι να σου πω τι να μου πεις

Γύρνα και δες με μια στιγμή
φίλησε μιας το μέτωπό μου
Φύλαξε λόγια της σιωπής
αγκάλιασε τον καημό μου
γι’ αυτά που ζήσαμε μαζί
που τώρα τα `χει πάρει ο αγέρας
ήσουν τα πάντα μου εσύ
ήσουν το χάραμα της μέρας