Τα μάτια σου με προσπερνάνε
όλα μου τα λένε κι ανάσα μου ζητάνε
κι η ζωή μου πια τελειώνει
σαν πουλί που φεύγει και την άνοιξη σκοτώνει.

Κι ο κόσμος μας θα συνεχίσει
μες στο καπνό να ζεί να ψάχνει ν’ αγαπηθεί
η μοναξιά θα αναγνωρίσει
το πρόσωπο μου πριν θολώσει και χαθεί
κι ας είχε χρόνια να το δεί.

Η φλόγα θέλει πια να σβήσει
μια καρδιά που λιώνει και ξεχνάει να χτυπήσει
Κι αυτά που μένω να θυμάμαι
δυο στιγμές μονάχα που με κάνουν και φοβάμαι.