Κάθε βραδιά από ψηλά
το παρελθόν μας βλέπει,
άστρα, φαντάσματα θαμπά
φέγγουν κι ας είναι πια νεκρά,
στης νύχτας το καθρέφτη.

Κι είναι για μένα παρηγοριά
που τα παλιά μ’ έχουν πικράνει,
να ξέρω πως η ξαστεριά
μπορεί να `χει πεθάνει.

Κάθε βραδιά από ψηλά
το παρελθόν κοιτάζει
πως ό,τι φτιάχνεται καλά,
ο χρόνος όλα τα ξεχνά
και όλα τα δικάζει.

Κι είναι για μένα παρηγοριά
που τα παλιά με κυνηγάνε,
του κόσμου τούτου η λησμονιά
ξυπνά όταν κοιμάμαι.