Περπατάς στην Αλεξάνδρας
με τα φώτα σου σβηστά
δε με είδες που σε είδα
σαν την πρώτη ηλιαχτίδα
σε ματόφυλλα κλειστά

Περπατάς στην Αλεξάνδρας
κάτι νιώθεις ξαφνικά
και στου δρόμου το φανάρι
σ’ ένα κόκκινο φεγγάρι
χαμογέλασες δειλά

Περπατάς στην Αλεξάνδρας
και σαν ξένος προσπερνώ
ψιθυρίζω τ’ όνομά σου
να μ’ ακούσει η καρδιά σου
μα κοιτάς τον ουρανό

Περπατάς στην Αλεξάνδρας
μα φοβάμαι να στο πω
πως ακόμα σ’ αγαπάω
κάθε βράδυ τραγουδάω
το δικό σου το σκοπό