Μην τα φοβάσαι τα χρόνια που `ρχονται, περνούν και πάνε,
κι ας παίρνουν πάνω τους κάτι απ’ τη ζήση μας, κάτι απ’ τη νιότη.
Είν’ της αγάπης μας τα χρόνια δείχτες και τη μετράνε
αν μένει πάντοτε ζεστή κι απέραντη όπως η πρώτη.

Μέσ’ απ’ τα χρόνια, τ’ άσπρα μαλλιά μας και τα παιδιά μας
κι εμείς, αγάπη μου, τον έρωτά μας κρυφομετράμε.
Κι είν’ η χαρά μας τρανή κι ανείπωτη, σαν λέει η καρδιά μας
πόσο υπέροχη είν’ η αγάπη μας καθώς γερνάμε.

Γι’ αυτό σου λέω, αγαπημένη μου, πως σ’ αγαπάω,
πιότερο φέτος απ’ ό,τι πέρσι και πιο πολύ.
Του χρόνου, αγάπη μου, για την αγάπη σου θα λαχταράω
που θα `ναι πιο όμορφη απ’ ό,τι φέτος και πιο τρανή.

Τ’ άσπρα μαλλιά μας μη σε τρομάζουν, είναι στολίδια
για την αγάπη μας που ο ένας τον άλλον διπλοκερνάμε.
Σ’ το είπα πέρσι, σ’ το λέω και φέτος πως μένει ίδια
και ομορφότερη στα δυο μου μάτια καθώς γερνάμε.

Εσύ για μένα κι εγώ για σένα, γλυκό μου ταίρι,
ζούμε το σήμερα με μια ελπίδα κρυφή από χρόνια:
να ζούμε πάντοτε αγκαλιασμένοι χέρι με χέρι,
με αγάπη αγέραστη, χαρά ατέλειωτη ζωή αιώνια.