Που σ᾽αγαπούσα ακόμα ήταν θαύμα ,
που σ᾽ήθελα σα να ᾽σουνα ζωή
Νόμιζα πως θα ᾽κλεινα το τραύμα
που άφηνες συχνά να αιμορραγεἰ.

Μα δεν αλλάζει μάτια μου ο άνθρωπος
γιατί ν ᾽αλλάξει κι η ψυχή
την πόρτα του Παράδεισου κι αν έχει βρει
να την ανοίξει δεν μπορεί
γιατί στην πρώτη αφορμή
Μόνη της φεύγει και πετάει το κλειδί .

Άσε να χαθώ μέσα στα χέρια σου
γιατί ειν᾽η τελευταία μας φορά
Ο ἐρωτας κι ο θάνατος πώς μοιάζουν
φλερτάρουν κι αγαπάνε τη φθορά .