Του έρωτα όλα τα φίλτρα
στην τσέπη σου κρυμμένα.
Στο παντελόνι σου τα `χεις ραμμένα
με τις κλωστές που δίνει μόνο η νύχτα.

Και `γω που είχα τ’ όνομά σου καβάτζα
να παίρνω θάρρος και κουράγιο.
Στον κόσμο αυτό που είναι πια ναυάγιο
δεν έχω τώρα πού να πω ένα γεια σου.
Όλα δικά σου.

Κι η αγάπη φαίνεται σκουριάζει
σαν τα καρφιά που `ναι στο χώμα.
Τίποτα πια δε θα `χει χρώμα
αν κάπου ο έρωτας στενάζει.

Κι όταν ο άνθρωπος μεθύσει
άλλος γελά και άλλος κλαίει.
Σε τίποτα κανείς δε φταίει
αν κάπου, κάποιον αγαπήσει.

Του έρωτα όλα τα φίλτρα
στην τσέπη σου κρυμμένα.
Στο παντελόνι σου τα `χεις ραμμένα
με τις κλωστές που δίνει μόνο η νύχτα.