Πηγαίνοντας στην Πόλη και στα Πριγκηπονήσια
ας πούμε κάτι για τη Χάλκη και την Αγιασοφιά.
Για μοναστήρια ας μιλήσουμε, σκήτες και εξωκκλήσια,
για φωτερά ψηφιδωτά και γι’ άμφια χρυσαφιά,
για ορθομαρμαρώσεις στα αίθρια, στη σολέα
και για κειμήλια ταπεινά μα διόλου αμελητέα,
όπως αρτοκανίσκια, κανδήλες, θυμιατά,
λυχνίες, κηροπήγια, βιβλία σταχωτά,
ασημοστολισμένες του Αγίου Μάμα ευλογίες,
εγκόλπια χρυσοποίκιλτα, μίτρες και εικονίδια,
των πονεμένων τάματα, της εκκλησιάς στολίδια.

Φτάνοντας μπρος στην Πόλη κάναμε μιαν ευχή:
με δρόμωνα βασιλικό ή με σαθρό ακάτιο,
πριν απ’ το φως του ήλιου να μπούμε στον Κεράτιο,
να δούμε εκεί παράδοξο μυστήριο και θάμα:
πως δένουν αλυσίδα από τη μια στην άλλη ακτή,
οι Άγγελοι και τα Ουρί, χορεύοντας αντάμα.