Πάψε, αγάπη μου, να λες
πως είν’ αργά για όλα τώρα,
συγχώρεσέ με και μην κλαις,
δώσ’ μου το χέρι και προχώρα.

Πες πως δεν έλειψες απ’ την ζωή μου ώρα
κι ότι ήταν όνειρο αυτός ο χωρισμός,
πες πως με γνώρισες και σε γνωρίζω τώρα,
κι εδώ αρχίζει ο δικός μας ο δεσμός.

Θάψε, αγάπη μου, το χτες
στης λησμονιάς το ανηφόρι,
έχει η ζωή τόσες γιορτές,
να τις προφτάσουμε, προχώρει.

Πες πως δεν έλειψες απ’ την ζωή μου ώρα
κι ότι ήταν όνειρο αυτός ο χωρισμός,
πες πως με γνώρισες και σε γνωρίζω τώρα,
κι εδώ αρχίζει ο δικός μας ο δεσμός.