Με προδομένη και πληγωμένη την δόλια μου καρδιά,
θα φύγω μόνος, θα πάω στα ξένα, θα φύγω μακριά,
να μη σε βλέπω και υποφέρω για σένα, άλλο πια,
να ησυχάσω και να ξεχάσω ό,τι αγάπησα.

Φεύγω κι αφήνω κάθε δικό μου που τόσο αγαπώ,
από του κόσμου την ειρωνεία ν’ αντέξω δεν μπορώ,
γι’ αυτό, θα φύγω και όρκο δίνω, να μην γυρίσω πια,
να ησυχάσω και να ξεχάσω ό,τι αγάπησα.