Η ανάμνηση σκέτη φωνή
δεν είναι τόπος να επιστρέψω,
δεν έχει στόμα για φιλί,
δεν έχει σώμα να χαϊδέψω.

Κι αυτό που λένε οι παλιοί
'’ ό,τι θυμάσαι δεν πεθαίνει `',
μοιάζει κουβέντα αδειανή,
σαν σπίτι που κανείς δεν μένει.

Για όσα έσβησαν κεριά,
για όσες φλόγες πια δεν ζούνε,
λύπη καμιά, μόνο χαρά,
έχουμε ίδια μυστικά,
το είπαν ό,τι είχανε να πούνε.

Όσα περάσαν από `δω
ξανάρχονται από άλλο δρόμο,
ίδιο το ρούχο και παλιό
τα σώματα αλλάζουν μόνο.