Με το πρόσωπο χαρακωμένο
απ’ του χρόνου την αρμύρα,
με το βλέμμα σου χαμηλωμένο
από προδομένη μοίρα.
Μοναχικός ταξιδευτής
της ουτοπίας μαχητής.

Μέσα στις θάλασσες γερνάς
κι όμως ελπίζεις σαν πέρνάς
πως άγκυρα θα ρίξεις,
με τους φίλους σου θα σμίξεις
σ’ αυτή τη γη που αγάπησες,
που ελεύθερη περπάτησες,
που ελεύθερη δεν πάτησες.

Μια ζωή βαριά σημαδεμένη
από δρόμους και περιφρόνια,
σαν πληγή βαθιά και ματωμένη
πόσα πικρά, πέτρινα χρόνια.
Μοναχικός ταξιδευτής
της ουτοπίας μαχητής.

Μέσα στις θάλασσες γερνάς...