Απόψε, σ’ έχουν φέρει τ’ αστέρια
μέσ’ στα δυο μου τα χέρια, σαν και πρώτα, ξανά,
μα ήταν φοβερός εφιάλτης,
όνειρο, βουτηγμένο μέσα στη συμφορά.

Τώρα, απ’ τα μάτια μου, σαν μπόρα,
μαύρο δάκρυ ας χυθεί,
τ’ όνειρό μου να πνιγεί
κι η αγωνία που έχω για `σένα στην ψυχή.

Αγάπη κι όρκους έχεις προδώσει,
όλα τα `χεις σαρώσει μ’ ένα αντίο πικρό,
μα, μόνο τις δικές σου αναμνήσεις
δεν μπορούσες να σβήσεις, να γλιτώσω κι εγώ.

Τώρα, απ’ τα μάτια μου, σαν μπόρα,
μαύρο δάκρυ ας χυθεί,
τ’ όνειρό μου να πνιγεί
κι η αγωνία που έχω για `σένα στην ψυχή.