Είδα στον ύπνο μου βροχή,
ζούσα στην άλλη μου ζωή,
η αγάπη ήταν στα μαύρα,
στον ύπνο μου έβλεπα νερά
κι εγώ σκυφτός, χωρίς χαρά,
στη δίψα και στη λάβρα.

Στα χρόνια που περπάταγα,
πεινούσα, στραβοπάταγα
χωρίς Θεό και μάνα,
ξημέρωνε, δεν είχε φως
κι εγώ ήμουν ο άλλος μου εαυτός
κι η αγάπη ήταν στα μαύρα.

Είδα στον ύπνο μου βροχή
κι εσύ στη μέση, μοναχή,
η αγάπη είναι στα μαύρα,
στον ύπνο μου έβλεπα νερά
μα ήταν μακριά τα κύματα
της θάλασσας η αύρα.

Απ’ τη ζωή όσα γεύθηκα
δεν τα `ζησα, ονειρεύτηκα,
λες και μου κάναν μάγια,
το όνειρο ήταν η ζωή
μα μη ρωτάς πώς και γιατί
η αγάπη είναι στα μαύρα,
η αγάπη είναι στα μαύρα.

Το όνειρο ήταν η ζωή
μα μη ρωτάς πώς και γιατί
η αγάπη είναι στα μαύρα,
η αγάπη είναι στα μαύρα...