Με βρήκε ξημερώματα, χωρίς εσένα η πίκρα,
όσες φωτιές κι αν άναψα, τόσους βοριάδες βρήκα.

Πολύ στεριά και θάλασσα ανάμεσά μας τώρα,
είναι καημός και δάκρυα της ξενιτιάς τα δώρα...

Καρδιά μη σβήσεις το όνειρο με το μεγάλο πόνο,
κράτα αναμμένο το κερί στου χωρισμού το χρόνο.