Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.

Όμως, όλα τελειώσαν
και μου `μεινε ο πόνος,
όσο φέρνει η ώρα
δεν τα φέρνει ο χρόνος.

Τέλειωσαν, τέλειωσαν,
τους στεναγμούς να πάψεις,
δεν έχουν μείνει δάκρυα,
μην προσπαθείς να κλάψεις.

Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.

Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
όμως, άνεμος τα πήρε
τα παλάτια που `χα χτίσει.

Όμως, όλα τελειώσαν
και μου `μεινε ο πόνος,
όσο φέρνει η ώρα
δεν τα φέρνει ο χρόνος.

Τέλειωσαν, τέλειωσαν,
τους στεναγμούς να πάψεις,
δεν έχουν μείνει δάκρυα,
μην προσπαθείς να κλάψεις.

Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
όμως, άνεμος τα πήρε
τα παλάτια που `χα χτίσει.

Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.