Κόκκινα χείλη το πρωί
στεγνώνουν στην αρμύρα,
πέρνα, ζωγραφιά μικρή,
το σούρουπο το βιολετί
στου ήλιου την πορφύρα,
πέρνα, Ελληνάκι μου,
σήκωσ’ το φουστανάκι μου.

Σαν κοιτιέσαι το πρωί
κι απ’ τη ζήλεια την πολλή
παίρνει χρώματα η ζωή.

Κόκκινα χείλη το πρωί
μεθάνε στ’ άρωμά σου,
πέρνα, ζωγραφιά μικρή,
σαν μένει η αγάπη ορφανή
θολώνει τη ματιά σου,
πέρνα Ελληνάκι μου,
σήκωσ’ το φουστανάκι μου.

Σαν κοιτιέσαι το πρωί
κι απ’ τη ζήλεια την πολλή
παίρνει χρώματα η ζωή.

Αχ, πέρνα, Ελληνάκι μου,
σήκωσ’ το φουστανάκι μου,
πέρνα, Ελληνάκι μου,
σήκωσ’ το φουστανάκι μου.