Πέρα στο Τρίστομο και στο Διαφάνι
το πεύκο που `χει κορμό λυγερό
παιχνίδι με τους αέρηδες κάνει
πηγαίνοντας κόντρα με τον καιρό.

Και τα κλαδιά του γεμάτα βελόνες
σκύβουν σε βράχια αρμυρά για να βρουν
τις ρίζες τους που εδώ και αιώνες
σε καρπαθίτικη γη τα κρατούν.

Τα χρόνια έρχονται, τα χρόνια φεύγουν
και τα μελτέμια στο πεύκο ξεσπούν
απ’ τους ασκούς του Αιόλου ξεφεύγουν
μα τον κορμό του ποτέ δεν τρυπούν.

Κι αν άνεμοι του Αιγαίου αφήνουν
το καρπαθίτικο πεύκο γυρτό
οι μνήμες του από το χθες δε σβήνουν
και ψάχνει στο χώμα για ουρανό.

Κι αν έχουνε τους κορμούς λυγισμένους
τα πεύκα για τη ζωή τραγουδούν
στήνουν στην πέτρα χορούς μανιασμένους
και μ’ αυτοσχέδια στιχάκια γλεντούν.