Λιθοβολώ στα ψέματα, τα βράδια την σκιά μου
και τις φορτώνω αινίγματα, του φόβου μου τα στίγματα
και την βάρια καρδιά μου.

Ρίχνω κι ύστερα κρύβομαι πάλι πίσω από εκείνη
κι όλο της λέω σώσε με, στην αγκαλιά σου λιώσε με
τίποτα να μη μείνει.

Και κάθε μέρα χάνομαι
και τ’ αύριο περιμένω
κι αν ξημερώσει τ’ αύριο
στο χθες νιώθω να μένω.

Λιθοβολώ στα ψέματα τα βράδια την καρδιά μου
κι εσύ μου λες παράτα το της μοναξιάς το άπατο
κι έλα στην αγκαλιά μου.