Πού να είσαι τώρα εσύ,
σ’ είδα μόνο δυο- τρεις φορές.
Μου είπες κάτι που δεν το λες,
το θυμάμαι κάθε στιγμή.

Πού να είσαι τώρα εσύ,
τι διαβάζεις και τι φοράς.
Ένα στέκι της συμφοράς
παίζει εκείνη τη μουσική.

Ποιος κοιτάει τα μαύρα σου μάτια;
Ποιος αντέχει τα λάθη σου;
Από πίσω ποιος σ’ αγκαλιάζει;
Ποιος βουλιάζει στα βάθη σου;
Ποιος φοβάται το πρόσωπό σου;
Ποιος σου στέλνει αιτήματα;
Ποιος κολλάει στο παράθυρό σου;
Ποιος διαγράφει μηνύματα;

Είμαι μόνος και περπατάω,
ίδιο μέρος, άλλη ζωή.
Κάνω ότι ξέρω πού πάω,
πού να είσαι τώρα εσύ.

Πού να είσαι τώρα εσύ
σ’ είχα μόνο δυο- τρεις φορές.
Μου είπες κάτι που δεν το λες,
το θυμάμαι κάθε στιγμή.