Έσπρωξε αργά τη καγκελόπορτα
Κι ο χρόνος τους σταμάτησε
Εδώ ποτέ τους δεν ανοίγουνε
Του κόσμου είπε τα κλειστά

Γλιστρούν τα λόγια από τις τσέπες μου
Κι η νύχτα τις σκιές κερνάει
Για τούτο το υπόγειο σώμα της
Η πόλη αντάλλαγμα ζητάει

Σφυριά κρουστά κάτω απ την πόλη μου
Των κολασμένων ο σφυγμός
Εδώ περνάει αργά τα σύνορα
Ο έκπληκτος σου εαυτός

Χώρες χαμένες πενθούν
Σάρκες προγόνων ξυπνούν
Ωμές αλήθειες ζητούν
Κρύψου μαζί μη μας βρουν

Να να να

Η μνήμη αίσθηση και άνεμος
Στο φόρεμα σου αλυχτάει
Γενιές που μέθυσαν την Άνοιξη
Σε χρόνο που τις προσπερνάει

Κλειδώνομαι ζεστός στα χέρια σου
Να αγγίξω του άπειρου το φως
Σχισμές στις πάνω πόλεις φλέγονται
Κι εμείς στη χώρα του Πανός

Ράγες τροχού κυβερνούν
Ήχοι φονιάδες μεθούν
Είδωλα σέρνουν χορούς
Άκου φωνές σε καλούν

Μάτια βελόνες
Μας κοιτούν αιώνες λαιστρυγόνες
Δέσε τους κόμπους στα σκοινιά

Όστρακα ρίχνουν
Της φυλής πορείες ιστορίες
Μέτρησε Αλίκη τα σκαλιά

Δες τις ψυχές που κολυμπούν στα νερά
Βγάλε Αλίκη κι εσύ
Πεταλούδας φτερά

Κάτω απ’ την πόλη που μέλαγχολεί
Μια καινούρια γεννιέται
Και μας παίρνει μαζί

Μάτια βελόνες
Μας κοιτούν αιώνες λαιστρυγόνες
Δέσε τους κόμπους στα σκοινιά

Όστρακα ρίχνουν
Της φυλής πορείες ιστορίες
Μέτρησε Αλίκη τα σκαλιά