Επαίτης χρόνος παιδιών πληγή
Αφέντης τρόμος να είσαι εκεί
Σκιές που χάσκουν κακού γιορτή

Ψυχές που πάσχουν να είσαι εκεί
Ηχούν φοβέρες να είσαι εκεί
Στις άδειες μέρες να είσαι εκεί
Οθόνης βλέμμα να είσαι εκεί

Φιδιού γέννα να είσαι εκεί
Θηλιά στο πνεύμα να είσαι εκεί
Κοράκων γεύμα να είσαι εκεί
Αιχμή βελόνας να είσαι εκεί
Ζωή κρυψώνας να είσαι εκεί

Κραυγή του βάλτου να είσαι εκεί
Σιγή θανάτου να είσαι εκεί
Γι αυτούς κι εμένα να είσαι εκεί
Γι αυτούς κι εσένα να είσαι εκεί

Να σαι στο φως που σκάει
Πάνω στις λεπίδες των αστεριών
Μέσα από την κάπνα των συνεργείων
Των καφενείων των αγορών

Να σαι στο φως που σπάει
Τ’ άοστο καβούκι των συνετών
Πάνω απ’ το κουφάρι των καλωδίων
Των υπηκόων των συνεργών

Εκεί να είσαι
Εκεί να είσαι

Στον άλλο τόνο να είσαι εκεί
Στον άλλο δρόμο να είσαι εκεί
Γι αυτούς που κλαίνε να είσαι εκεί
Γι αυτούς που φταίνε να είσαι εκεί

Στο ξένο δέρμα να είσαι εκεί
Στο ξένο αίμα να είσαι εκεί
Γι αυτούς και μένα να είσαι εκεί
Γι αυτούς κι εσένα θα είμαι εκεί

Να σαι στο φως που σκάει
Μες στις σκουριασμένες τις συλλαβές
Πάνω απ’ την οθόνη που σε μεθάει
Που γερνάει με ενοχές

Να σαι σ’ ότι κρατάει άλικο το χρώμα
Κι αυτό να θες
Μέταλλο κι αλάτι
Οργή και στάχτη
Στου νου τον φράχτη
Κι αυτό να θες

Εκεί να είσαι
Εκεί να είσαι

Να σαι στο φως που σκάει
Στις ψυχές του βάλτου του ανοιχτού
Πάνω από το φράγμα του αδυνάτου
Κι όλο να σπάσει αυτό ζητούν

Να σαι τροχιά του άστρου
Λάμψη αλογόνου και απειλή
Πάνω από το ρήγμα βαρβάρου πλήγμα
Λεπίδα να σαι και γιασεμί

Εκεί να είσαι
Εκεί να είσαι