Βαριά χτυπά στην πόλη μας του κάστρου το ρολόι
λες και μετράει της ψυχής τη μαύρη ερημιά
και το τραγούδι μου η βροχή το κάνει μοιρολόι
κι αντί καλή μου να χαρείς πονάς κι εσύ βαριά

Κι ο ποταμός είναι ρηχός ωχ τι καημός
να μπει καράβι δε χωρά και είχα όνειρα πολλά

Αετίσια μάτια που σφάλλουν τα χαύνα μεσημέρια
ζεστές καρδιές που πάγωσαν στη βαρυχειμωνιά
και δυο τανάλιες έγιναν τα λατρευτά σου χέρια
σαν με κρατούν για πάντα εδώ με πνίγουν με απονιά

Κι ο ποταμός είναι ρηχός ωχ τι καημός
να μπει καράβι δε χωρά και είχα όνειρα πολλά