Χτύπα, καμπάνα, θλιβερά,
τον κόσμο να ξυπνήσεις,
καρδιές που δεν επόνεσαν
απόψε να ραΐσεις.

Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.

Τις τελευταίες μου στιγμές
όλοι μ’ απαρνηθήκαν,
όσα καλά κι αν έκανα
στον κόσμο, ξεχαστήκαν.

Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.

Ως και αυτή π’ αγάπαγα
και λάτρευα ως τώρα
κι αυτή με εγκατέλειψε
στην υστερνή μου ώρα.

Ο Χάρος την πόρτα μου χτυπά,
χτύπα κι εσύ, καμπάνα,
δε θα με κλάψει άλλος κανείς,
μόν’ η γλυκιά μου η μάνα.