Αν σκεφτείς ποτέ και δεις
"αλήθεια, πώς έγινε αυτό;"
οι συνέπειες θα `ταν μικρές
και δε θα ήμουνα απλά περαστικός.

Αν σκεφτείς ποτέ και βρεις
ένα κενό και μέσα του σταθείς,
οι συνέπειες θα `ταν μικρές
και δε θα σ’ άκουγα να λες ότι δε φταις.

Κρύα αγκαλιά σε χέρια δανεικά,
πάνω σε καρφιά θα στέκεσαι και θα παρακαλάς.
Θα παρακαλάς, συγγνώμη θα ζητάς,
πίσω από τη μάσκα σου θα βρεις ό,τι αναζητάς.

Κρύα αγκαλιά, τα φώτα όλα κλειστά,
πάνω σε αυταπάτες θα σταθείς και όνειρα δειλά.
Όνειρα δειλά κάνε για να ζεις,
μα στο τέλος άκαρδη συγγνώμη θα μου πεις.

Αν ποτέ σκεφτείς και δεις
"αλήθεια, πώς έγινε αυτό;"
οι συνέπειες θα `ταν μικρές,
μα σε τρέφει κάθε μου παράπονο δειλό.

Αν ποτέ σκεφτείς και βρεις
ένα απρόσωπο κενό και μέσα του σταθείς,
οι συνέπειες θα `ναι μικρές,
μα οι έρωτες δε ζούνε σε μικρές καρδιές.

Κρύα αγκαλιά σε χέρια δανεικά,
πάνω σε καρφιά θα στέκεσαι και θα παρακαλάς.
Θα παρακαλάς, συγγνώμη θα ζητάς,
πίσω από τη μάσκα σου θα βρεις ό,τι αναζητάς.

Κρύα αγκαλιά, τα φώτα όλα κλειστά,
πάνω σε αυταπάτες θα σταθείς και όνειρα δειλά.
Όνειρα δειλά κάνε πια να ζεις,
μα στο τέλος άκαρδη συγγνώμη θα μου πεις.

Αν ποτέ σκεφτείς και δεις.