Ο Κάστορας, ο μάστορας
έφτιαχνε τη φωλιά του,
για μια μικρή Καστόρισσα
να `χει στην αγκαλιά του.

Μα αυτή γυρνάει στην Καστοριά
τα βράδια και τα πίνει
κι είν’ η καρδούλα του βαριά
του Κάστορα στη λίμνη.

Με τέχνη χτίζει στα νερά
ο Κάστορας παλάτι
κι όλα του κόσμου τα καλά
στη γόησσα τα κουβαλά
ολημερίς στην πλάτη.

Μ’ αυτή φοράει τη γούνα της
και τα χρυσαφικά της
και στα ψηλά τακούνια της
κρύβει τα μυστικά της.

Θέλει μεγάλη μαστοριά,
ο έρωτας στην Καστοριά.