Από τα βάθη της καρδιάς ώς του μυαλού τα δάση
μ’ έκαψε η φλόγα του κορμιού
που σαν τα νύχια τ’ αγριμιού με έχει κομματιάσει.

Ό,τι έμεινε από μένα είναι λίγα πράγματα
πέντε χρόνια πεταμένα κι άλλα τόσα τραύματα.
Ό,τι έμεινε από μένα έμεινε στ’ αζήτητα
σαν στιχάκια πικραμένα στα παλιά ριζίτικα.

Νικάει αυτός που πολεμά και όποιος δεν λυγίσει
μα εγώ δεν έχω πια καρδιά
είμ’ ένα πλοίο σ’ αμμουδιά που έχει ναυαγήσει.