Πάει κι αυτό το σύννεφο κι η νύχτα πλησιάζει
σαν οργισμένος εραστής που βρίζει και φωνάζει.
Μετρώ τα δευτερόλεπτα
πριν έρθουν τα απρόβλεπτα.

Και βγαίνεις απ’ τα κύματα
ολόγυμνη σειρήνα
και ψάχνεις θύματα να βρεις
όπου περνάς κι όπου σταθείς.
Ποια είσαι και πώς άλλαξες
πόλεις βουνά και θάλασσες.

Πάμε κι οι δυο, δυο άγνωστοι, στον ήλιο του χειμώνα
-καταραμένοι εραστές σ’ ένα χαμένο αγώνα.
Μη μου ζητάς ταυτότητα
βουλιάζει η ανθρωπότητα.