Στα παλιά λιμάνια άρχισαν γιορτές
έρχονται παλιάτσοι, σωματέμποροι και μπάτσοι
και πολλοί προσκυνητές.
Τα καράβια φεύγουν για το πουθενά
γίνονται κοράκια στα θαλασσινά αυλάκια
μα κανένα δε γυρνά.

Στη βουή των πάντων
μαύρο το κρασί
και του Δήμου η μπάντα
τραγουδάει όπως πάντα
για αγάπες που μισεί.

Μια παλιά εικόνα δέχεται φιλιά
άνθη πατημένα και κεριά μισοκαμένα
ξεψυχάνε σαν σκυλιά.
Μες την υστερία και στα ξαφνικά
γίναν’ όλα σκόνη και στα σύννεφα απλώνει
μια πατρόνα νυφικά.