Σα να `μαι ο Ερωτόκριτος
θα καρτερώ για σένα
και στα ουράνια θα κρατώ
τ’ αστέρια αναμμένα.

Πριν να χαράξει η αυγή
στον κόσμο, Αρετούσα,
για το δοξάρι της καρδιάς,
έλα και γίνε μούσα.

Μ’ αγάπη `φαίνω τις νυχτιές
μεταξωτό υφάδι,
να σε τυλίξω, μάτια μου,
σαν πέσει το σκοτάδι.

Με χίλιους όρκους μπιστικούς
κοντά σου είμαι δεμένη,
για σένα Ερωτόκριτε
μονάχα είμαι πλασμένη.

Ο Ερωτόκριτος εγώ
κι εσύ η Αρετούσα
αχ, τόσα χρόνια δίχως σου
γι’ αγάπη πώς μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος δεντρί
κι η Αρετούσα κλώνος
αχ, ν’ ανασαίνουμε μαζί
μέχρι να ζήσει οκόσμος.

Πριν το φεγγάρι να χαθεί,
πριν φύγει σ’ άλλους τόπους
και με ασημοτύλιγμα
πλανέψει τους ανθρώπους.

Μάγεψε Αρετούσα μου,
το φως σου με τα μάτια,
να φεγγει στα κρυμμένα μας
του πόθου μονοπάτια.

Θα το μαγέψω με γητειές
και με αγάπης ξόρκι
κα μ’ όσα λόγια μυστικά
μας ένωσαν οι όρκοι.

Αχ, το φεγγάρι έκανα
στο πάθος ξωμολόγο
και του `πα ότι χώρια σου
να ζω δε βρίσκω λόγο.