Στο πίσω κάθισμα, κάτω απ᾽ το μαξιλάρι,
πίσω απ᾽ του μπάνιου την κουρτίνα, στο μπαλκόνι,
κάτω απ᾽του πιάνου μου τα πλήκτρα, στο πατάρι
βλέπω ένα κάτασπρο σεντόνι να απλώνει.

Έχω μια λέξη που στα δόντια έχει σφηνώσει,
ένα φωνήεν που μου κόβει την ανάσα,
αυτό το φως σα δέσμη πάει να με τυφλώσει
και ανεβάζει το σφυγμό στην πρώτη ατάκα.

Τρέμω σαν ψάρι και τα μάτια μου τα κλείνω,
ερωτική εξομολόγηση να γίνω,
να βγάλω το αίσθημα που χρόνια έχει φωλιάσει
κι η μουσική που με τρυπάει, να ξεσπάσει.
Μέσα σε τρία λεπτά όλα θα `χουνε περάσει.

Σ᾽ ένα ισόγειο τις μέρες μου τις χτίζω
κι ό,τι αγάπησα με ήχους συλλαβίζω.
Νυχτέρι στήνει της φωνής μου το δοξάρι
και η γειτόνισσα μαζί μου τα `χει πάρει.